Normalleştirme

Normalleştirme, tabloları ve öznitelikleri düzenlemek için veritabanı tasarımında kullanılan bir süreçtir ve ilişkisel veritabanlarında anahtar bir kavramdır. Normalleştirmenin amacı, veri manipülasyonu işlemleri sırasında belirli veri anormalliklerinin ortaya çıkma olasılığını azaltmak (veya ortadan kaldırmak). Bu süreç tipik olarak bir veritabanının tablolarının daha küçük, daha yönetilebilir ve ilişkili gruplara bölünmesini içerir.

Normalleştirme, bir veritabanını mümkün olan en küçük parçalarına ayırma kavramına dayanır ve ilişkisel veritabanlarında tipik olarak "normal formlar" olarak adlandırılır. Normalleştirme genellikle bir dizi adımda gerçekleştirilir. İlk normal form en temel olanıdır ve gerekli görüldüğünde veritabanı tasarımına ek normal formlar uygulanır.

Normalleştirmenin üç temel ilkesi aşağıdaki gibidir:
* Tekrar eden grupların ayrı tablolara bölünerek ortadan kaldırılması.
* Tablolar arasındaki fazlalığın en aza indirilmesi.
* Verilerin izole edilmesi, böylece birden fazla atfedilen tabanlı işlemin veritabanının diğer bölümlerini etkilemeden yapılabilmesi.

Normalleştirilmemiş bir veritabanı, veri fazlalığı, tutarsızlık ve verilerin güncellenmesi ve sorgulanmasında zorluk gibi sorunlara yol açabilir. Normalleştirme, veri tutarlılığı, doğruluğu ve bütünlüğünü sağlayarak bu tür sorunların önlenmesine yardımcı olur.

Çoğu veritabanı sistemi ilişkisel veri modelini kullanır ve yeteneklerini genişletmek için normalleştirilmiş tasarımlar uygulamaları gerekir. Normalleştirme veritabanı performansını artırabilir, depolama boyutunu azaltabilir ve daha iyi sorgu yanıt süreleri sağlayabilir. Bu nedenlerden dolayı, kuruluşların veritabanlarının uygun şekilde normalleştirildiğinden emin olmaları kritik önem taşımaktadır.