Regressietesten

Regressietesten is een type softwaretesten dat controleert of wijzigingen in bestaande programma's of functies de bestaande functionaliteit niet negatief beïnvloeden. Het is een integraal onderdeel van de levenscyclus van softwareontwikkeling omdat het ervoor zorgt dat de wijzigingen die ontwikkelaars maken bestaande functies niet achteruit laten gaan of bugs introduceren in het systeem. Het doel van regressietesten is ervoor te zorgen dat de codebase stabiel blijft en dat het gedrag is zoals verwacht.

Regressietests worden meestal uitgevoerd als een serie tests ter vergelijking. Deze tests kunnen handmatig of geautomatiseerd worden uitgevoerd, waarbij handmatige controles meestal grondiger zijn. Tijdens het handmatige proces voeren ontwikkelaars of testers de oorspronkelijke reeks tests uit om een nulmeting te maken. Vervolgens wordt een tweede set tests uitgevoerd om te bevestigen dat de wijzigingen het verwachte gedrag niet beïnvloeden. In een geautomatiseerd proces kunnen ontwikkelaars een regressietestsuite gebruiken om een reeks tests te maken om het effect van wijzigingen te meten. De testsuite wordt vervolgens gebruikt om te valideren dat de wijzigingen aan de codebase geen onbedoeld gedrag hebben geïntroduceerd.

Regressietests kunnen worden gebruikt om te controleren op bugfixes die zijn aangebracht, zodat er geen problemen meer optreden. Ze kunnen ook worden gebruikt om nieuwe functies te valideren die zijn toegevoegd, zoals een nieuwe API, om ervoor te zorgen dat de nieuwe functionaliteit zich gedraagt zoals verwacht.

Over het algemeen zou regressietesten een van de laatste stappen in het ontwikkelproces moeten zijn voordat er grote veranderingen worden vrijgegeven. Het is ook belangrijk om ervoor te zorgen dat regressietests bij elke releasecyclus worden bijgewerkt, omdat hun effectiviteit na verloop van tijd afneemt naarmate functies veranderen en evolueren.