LCD-scherm

LCD (Liquid Crystal Display) is een soort flatpanel display-technologie die wordt gebruikt om digitale schermen te maken. Het bestaat uit twee dunne lagen van een materiaal, meestal glas, dat tussen twee polariserende platen is geklemd. Wanneer er een elektrische stroom door het vloeibare kristal loopt, verandert de uitlijning van de moleculen, waardoor er een verschil ontstaat in het licht dat door de lagen valt. Het resultaat is een afbeelding of tekst die kan worden bekeken op het LCD-scherm.

LCD is het populairste beeldschermtype voor elektronische apparaten en wordt vaak gebruikt in tv- en computerschermen, mobiele telefoons, digitale horloges, rekenmachines, digitale camera's en vele soorten digital signage en kiosken. LCD's zijn zeer energiezuinig, verbruiken minder stroom en gaan langer mee dan andere weergavetechnologieën. Ze bieden ook een breed scala aan reacties en beelddetails, met een nauwkeurige kleurweergave en goede kijkhoeken.

LCD-schermen zijn er in verschillende formaten en met verschillende resoluties en pixeldichtheden. De resolutie van een LCD-scherm bepaalt hoeveel pixels het heeft en dit bepaalt de scherpte van het beeld. Hoe hoger de resolutie, hoe meer pixels, hoe scherper het beeld. De pixeldichtheid is ook belangrijk; hoe hoger de pixeldichtheid, hoe meer details.

LCD's worden niet alleen gebruikt voor weergave, maar hebben ook verschillende andere toepassingen. Ze worden vaak gebruikt in laboratorium- en medische apparatuur en in instrumentatie, bijvoorbeeld voor het meten van fysieke eigenschappen en andere parameters. LCD's vormen ook de basis van moderne digitale projectietechnologie, die wordt gebruikt in veel grote projectieschermen.

Ondanks hun voordelen hebben LCD's een aantal nadelen. De hoge kosten, het lage contrast en de beperkte duurzaamheid maken ze minder geschikt voor bepaalde toepassingen. Bovendien zijn LCD's niet bijzonder geschikt voor gebruik buitenshuis omdat hun contrastniveau drastisch daalt in lichte omgevingen.