Skrin LCD

LCD (Liquid Crystal Display) ialah sejenis teknologi paparan panel rata yang digunakan untuk mencipta paparan digital. Ia terdiri daripada dua lapisan nipis bahan, biasanya kaca, yang diapit di antara dua helaian polarisasi. Apabila arus elektrik melalui kristal cecair, ia mengubah penjajaran molekul, yang seterusnya, mencipta pembezaan dalam cahaya yang melalui lapisan. Hasilnya ialah imej atau teks yang boleh dilihat pada skrin LCD.

LCD ialah jenis paparan paling popular yang digunakan pada peranti elektronik dan biasanya digunakan dalam monitor TV dan komputer, telefon bimbit, jam tangan digital, kalkulator, kamera digital dan pelbagai jenis papan tanda dan kiosk digital. LCD sangat cekap tenaga, memerlukan kurang kuasa untuk beroperasi dan tahan lebih lama daripada teknologi paparan lain. Mereka juga menawarkan pelbagai respons dan butiran imej, dengan pembiakan warna yang tepat dan sudut tontonan yang baik.

Skrin LCD datang dalam pelbagai saiz, dan dengan resolusi dan ketumpatan piksel yang berbeza. Resolusi skrin LCD menentukan bilangan piksel yang ada dan ini menentukan ketajaman imej. Lebih tinggi resolusi, lebih banyak piksel, lebih tajam imej. Ketumpatan piksel juga penting; semakin tinggi ketumpatan piksel, semakin tinggi tahap perincian.

Selain digunakan untuk tujuan paparan, LCD mempunyai beberapa aplikasi lain. Ia sering digunakan dalam makmal dan peralatan perubatan dan dalam instrumentasi, seperti untuk mengukur sifat fizikal dan parameter lain. LCD juga merupakan asas kepada teknologi unjuran digital moden, yang digunakan dalam banyak paparan unjuran besar.

Walaupun kelebihannya, LCD mempunyai beberapa kelemahan. Kosnya yang tinggi, kontras yang dikurangkan dan ketahanan yang terhad menjadikannya kurang sesuai untuk aplikasi tertentu. Selain itu, LCD tidak begitu sesuai untuk kegunaan luar kerana tahap kontrasnya menurun secara mendadak dalam persekitaran yang terang.