Tamsayı

Integer, bilgisayar programlama dillerinde kullanılan bir veri türüdür. Herhangi bir kesirli değer olmaksızın pozitif veya negatif tam sayıları temsil etmek için kullanılır. Bir tamsayının temsil edebileceği değer aralığı, tamsayının boyutuna bağlıdır. Tamsayılar en yaygın olarak bir kümedeki nesnelerin sayısı gibi sayılabilir değerleri temsil etmek veya bir dairenin alanı ya da bir programın çalışması için gereken bellek miktarı gibi kesin ölçümleri temsil etmek için kullanılır.

Bir tamsayı değişkeni, tamsayı değerlerini saklamak ve işlemek için kullanılır. Çoğu dil, her biri kendi izin verilen değer aralığına sahip birkaç farklı tamsayı veri türü sağlar. Tamsayı veri türlerine örnek olarak 8-bit, 16-bit, 32-bit ve 64-bit tamsayılar verilebilir. Tamsayı değerlerini temsil etmek için kullanılan sayısal değişmezler her zaman tam sayı olmalıdır; kesirli değerlere izin verilmez.

Tamsayı hesaplamaları, özellikle matematikle ilgili olanlar olmak üzere birçok bilgisayar algoritmasında kullanılır. Toplama, çıkarma, çarpma ve bölme gibi aritmetik işlemlerin tümü tamsayılarla çalışır. Tamsayılar, iki sayının eşit olup olmadığını veya bir sayının diğerinden büyük olup olmadığını test etmek gibi karşılaştırma işlemlerinde de kullanılabilir.

Tamsayı bölme, kalansız bir tam sayı sonucu üretmek için kullanılan özel bir bölme işlemi türüdür. Tamsayı bölme işlemi, tam ondalıklı sonuç yerine kesilmiş veya yuvarlanmış bir sonuç üretir. Örneğin, 7'nin 4'e tamsayı bölümü 1,75 yerine 1 sonucunu üretir.

Tamsayı taşması, bir tamsayı değerine veri türü için çok büyük bir sayı atandığında ortaya çıkabilen bir olgudur. Bu olduğunda, sayı aralığın başına geri döner ve üretilmesi amaçlanmayan yeni değerler üretilmeye başlar. Bu durum programlarda hatalı hesaplamalara ve hatta programların çökmesine veya öngörülemeyen şekilde davranmasına neden olabilir.

Tamsayı türleri C, C++, Java, Python ve Visual Basic gibi günümüz programlama dillerinin çoğunda bulunur. Tamsayılar donanım tasarımında da kullanılır. Tamsayı işlemleri genellikle ondalık değerleri içeren işlemlerden çok daha hızlıdır, bu da onları zaman açısından kritik görevlerde kullanım için uygun hale getirir.