Pseudocode

Pseudocode is een taal die gebruikt wordt om algoritmes uit te drukken in een vorm die menselijker leesbaar is dan de meeste programmeertalen. Het is geen echte programmeertaal, maar een informele visuele voorstelling van een algoritme om een programmeur te helpen de logica erachter te begrijpen. Het is handig maar niet standaard en is niet bedoeld om uit te voeren.

Pseudocode wordt vaak gebruikt in ontwerp- en analysedocumenten voor computerprogrammering, zodat programmeurs kunnen nadenken over algoritmen zonder te verzanden in specifieke codes en syntaxis. Het is ook nuttig voor mensen die nieuw zijn in programmeren als een manier om algoritmes en logica te begrijpen. Het combineert Engelse woorden en zinnen met wiskundige symbolen om een representatie van een procedurele definitie te maken die makkelijker te begrijpen is dan een standaard programmeertaal.

Pseudocode vertrouwt op inspringen en duidelijke opmaak om regels en blokken instructies te scheiden. Meestal worden hoofdletters gebruikt voor sleutelwoorden, zodat ze makkelijker te herkennen zijn, en wiskundige symbolen om programmeerbewerkingen weer te geven. Bijvoorbeeld, "IF...THEN...ELSE" wordt gebruikt om een voorwaardelijke instructie weer te geven en "WHILE...DO" wordt gebruikt om een lus weer te geven.

Pseudocode is krachtig en toch flexibel. Het kan ook worden gebruikt om gedetailleerde analyses van een probleem te maken om de beste aanpak te bepalen. Omdat pseudocode geen standaardsyntaxis heeft, kan het gebruik ervan sterk variëren tussen auteurs of projecten.

Pseudocode is een hulpmiddel van onschatbare waarde voor computerprogrammeurs, vooral voor degenen die de basis leren. De flexibiliteit en eenvoud maken het een nuttige taal voor het oplossen van problemen en het ontwikkelen van algoritmes. Met een basiskennis van Engels, wiskunde en programmeren kan iedereen een basisalgoritme maken met pseudocode.