Geavanceerde Encryptie Standaard (AES)

Advanced Encryption Standard (AES) is een cryptografisch algoritme ontworpen door het Amerikaanse National Institute of Standards and Technology (NIST) om gevoelige informatie te beschermen. Het werd in 2001 geïntroduceerd als FIPS-197 standaard en is het meest gebruikte symmetrische encryptie-algoritme. AES wordt veilig genoeg geacht om een wereldwijde standaard te worden voor zowel commerciële als overheidstoepassingen.

AES is een bloksleutel die gegevens in blokken van 128 bits (16 bytes) zet en deze versleutelt met een geheime sleutel. Elk blok wordt versleuteld met dezelfde sleutel en de blokken worden XORed, waardoor AES een effectief en veilig algoritme is. Het is een van de veiligste versleutelingsalgoritmen, aangezien het is goedgekeurd voor meerdere cryptografische gebruikssituaties van de Amerikaanse overheid.

AES is gebaseerd op een substitutie-permutatienetwerk, een type symmetrisch versleutelingsalgoritme dat gegevens versleutelt met meerdere rondes van substitutie- en permutatiebewerkingen. Het algoritme gebruikt een combinatie van bitpermutatie, bitvervanging en XOR-bewerkingen om gegevens te versleutelen.

AES wordt veel gebruikt vanwege de hoge veiligheid en snelheid, omdat het kan worden gebruikt om grote hoeveelheden gegevens snel te versleutelen. Bovendien betekent de korte sleutellengte dat het gemakkelijker te gebruiken is dan andere versleutelingsalgoritmen.

AES wordt nu gebruikt in veel gebieden waar veilige communicatie nodig is en is een standaard geworden in gebieden zoals bankieren, financiën en militaire toepassingen. Daarom is het noodzakelijk om up-to-date, hardwareversnelde implementaties van AES te gebruiken om optimale veiligheid te garanderen.