Teori kerumitan pengiraan

Teori kerumitan pengiraan ialah cabang matematik dan sains komputer yang berkaitan dengan kajian sumber, atau kerumitan, yang diperlukan untuk menyelesaikan masalah. Ia bertujuan untuk mengenal pasti dan mengklasifikasikan masalah pengiraan berdasarkan jumlah sumber yang diperlukan oleh penyelesaiannya. Matlamat utamanya adalah untuk memahami kesukaran yang wujud dalam masalah pengiraan dan untuk menentukan jumlah sumber (masa dan ingatan) yang diperlukan untuk menyelesaikan masalah tersebut.

Teori kerumitan pengiraan mempunyai hubungan yang kuat dengan sains komputer teori, kerana subjek utamanya ialah kajian sumber yang diperlukan untuk melaksanakan algoritma. Ia juga berkait rapat dengan bidang seperti kriptografi, kriptografi, kecerdasan buatan, matematik diskret, dan sebagainya.

Teori kerumitan pengiraan merangkumi beberapa topik termasuk algoritma, kelas kerumitan, analisis algoritma, masalah algoritma, pengurangan antara masalah, dan sebagainya. Algoritma ialah prosedur langkah demi langkah yang bertujuan untuk menyelesaikan masalah matematik atau pengiraan. Kelas kerumitan ialah koleksi masalah yang mempunyai kerumitan pengiraan yang serupa. Analisis algoritma ialah proses menentukan sumber yang diperlukan untuk menyelesaikan masalah tertentu, manakala masalah algoritma adalah masalah yang memerlukan proses pengiraan khusus agar ia dapat diselesaikan. Pengurangan antara masalah ialah proses menyelesaikan masalah dengan mengubahnya menjadi masalah lain yang boleh diselesaikan menggunakan algoritma sedia ada.

Teori kerumitan pengiraan menyediakan alat dan idea utama yang boleh digunakan untuk mereka bentuk algoritma yang cekap dan untuk menganalisis jumlah sumber yang diperlukan untuk menyelesaikan masalah. Ia telah memberi kesan yang berkekalan pada bidang matematik, sains komputer dan kriptografi.