Protokół internetowy w wersji 4 (IPv6)

Protokół internetowy w wersji 4 (IPv4) to czwarta wersja protokołu internetowego (IP), podstawowego protokołu używanego do komunikacji przez Internet. Pierwotnie został opracowany i wydany w 1981 r. jako protokół eksperymentalny, ale ostatecznie w 1983 r. stał się standardowym protokołem komunikacji internetowej. IPv4 ma ograniczoną przestrzeń adresową obejmującą 4,3 miliarda unikalnych adresów, co stwarza szereg problemów w dużych sieciach.

IPv4 to bezpołączeniowy protokół oparty na datagramach, składający się z 32 bitów. Składa się z nagłówka i ładunku, które razem stanowią podstawę komunikacji internetowej. Nagłówek zawiera wskaźniki pokazujące źródło i miejsce docelowe danych, a także inne informacje o sposobie przetwarzania danych. Ładunek, czyli sekcja danych, zawiera rzeczywistą przesyłaną informację. IPv4 został zaprojektowany tak, aby zapewniać bezpołączeniowe dostarczanie, co oznacza, że nie gwarantuje, że dane dotrą do pożądanego miejsca docelowego.

Aby rozwiązać problemy związane z ograniczoną przestrzenią adresową IPv4, opracowano i wypuszczono w 1998 r. nowszą wersję protokołu internetowego, IPv6. IPv6 obsługuje przestrzeń adresową o długości 128 bitów, zapewniając znacznie rozszerzony zakres dostępnych adresów i eliminując potrzebę dla technik translacji adresów. IPv6 ma także kilka innych zalet, takich jak wprowadzenie funkcji zapewniających jakość usług i możliwość automatycznej konfiguracji ustawień sieciowych.

IPv6 jest obecnie najpowszechniej używanym protokołem do komunikacji w Internecie i większość nowoczesnych sieci korzysta z tej wersji. Został zaprojektowany tak, aby był wstecznie kompatybilny z wcześniejszymi wersjami protokołu internetowego, umożliwiając łatwą implementację nowego protokołu w istniejących systemach. Pomimo zalet protokołu IPv6, niektóre starsze systemy i aplikacje mogą go nie obsługiwać i mogą wymagać wprowadzenia środków zapewniających kompatybilność.

Ogólnie rzecz biorąc, protokół IPv6 stanowi ważny postęp w protokole internetowym, zapewniający większy zakres adresów, ulepszone funkcje i większą niezawodność działania.