Model air terjun

Model Air Terjun ialah kaedah pembangunan perisian dan kejuruteraan perisian yang teratur, yang paling biasa digunakan dalam proses pembangunan perisian. Model ini mencadangkan bahawa pembangunan distrukturkan ke dalam urutan fasa khusus dan jelas yang boleh dilaksanakan secara linear. Hasil daripada setiap fasa membawa projek selangkah lebih dekat untuk siap, menyerupai air terjun fasa melata.

Model Air Terjun pertama kali diterangkan dalam makalah oleh Dr. Winston Royce pada tahun 1970. Dalam makalah ini, Royce menulis bahawa pembangunan perisian selalunya merupakan proses berulang, dan Model Air Terjun hanyalah satu daripada banyak proses pembangunan yang mungkin. Walaupun Royce mengesyorkan agar tidak menggunakannya sebagai pendekatan utama, Model Waterfall mendapat daya tarikan di seluruh komuniti kejuruteraan perisian, dan sejak itu telah menjadi salah satu model pembangunan perisian yang paling banyak digunakan.

Model Air Terjun dicirikan oleh fasa yang ditakrifkan secara tegar yang harus dipenuhi semasa proses pembangunan. Fasa-fasa ini termasuk:

1. Pengumpulan Keperluan: Pasukan pembangunan bermula dengan mengumpulkan semua keperluan untuk produk perisian. Fasa ini termasuk elemen seperti menentukan ciri, skop dan sempadan projek yang dikehendaki, serta menentukan cara perisian akan diuji.

2. Reka Bentuk: Seterusnya, pasukan mula mereka bentuk seni bina perisian, termasuk fungsi yang akan dilaksanakan, reka bentuk antara muka, dan persekitaran perkakasan dan perisian yang akan dijalankan oleh perisian.

3. Pelaksanaan & Pengujian: Setelah reka bentuk selesai, pelaksanaan dan ujian sebenar perisian boleh dimulakan. Pasukan akan menulis kod, nyahpepijat dan menguji perisian, menyelesaikan sebarang isu yang timbul.

4. Deployment: Dalam fasa penempatan, pasukan akan menggunakan dan memasang perisian pada komputer atau rangkaian pelanggan.

5. Penyelenggaraan: Akhir sekali, apabila perisian telah digunakan, pembangun perlu menyediakan sokongan berterusan, pembetulan pepijat dan tugas penyelenggaraan lain untuk memastikan perisian berjalan seperti yang diharapkan.

Model Air Terjun sering dilihat sebagai model yang ringkas dan mudah diikuti untuk pembangunan yang memudahkan organisasi projek yang lebih baik. Model ini juga dikritik kerana ketidakfleksibelannya, kerana ia tidak membenarkan perubahan apabila projek telah dimulakan.

Walaupun hadnya, Model Air Terjun masih digunakan secara meluas dalam komuniti kejuruteraan perisian sebagai pendekatan yang digemari untuk pembangunan perisian. Kesederhanaan dan struktur tegar model menjadikannya pilihan yang baik untuk banyak inisiatif.