Bahasa pengaturcaraan generasi ketiga

Bahasa pengaturcaraan generasi ketiga, biasanya dirujuk sebagai 3GL, ialah sejenis bahasa pengaturcaraan yang dibangunkan pada awal 1960-an yang direka bentuk untuk menyediakan cara yang lebih mudah untuk pembangun menulis arahan untuk komputer. Ia adalah salah satu cara paling asas untuk pengaturcaraan komputer, kerana setiap langkah mestilah sangat jelas dan jelas agar komputer memahami dan melaksanakan arahan program.

3GL boleh dibandingkan dengan dua generasi lain bahasa pengaturcaraan. Bahasa pengaturcaraan generasi pertama (1GL) ialah bentuk pengaturcaraan yang paling asas, yang bergantung kepada simbol berkuasa yang dikenali sebagai Bahasa Himpunan untuk menulis arahan untuk komputer. Bahasa generasi kedua (2GL) ialah sejenis pengaturcaraan yang direka untuk menjadikan 1GL lebih mesra pengguna dan juga boleh mencipta kod yang lebih mudah untuk nyahpepijat. 3GL ialah penghalusan lanjut 2GL, kerana ia membenarkan pembangun menulis kod menggunakan bahasa seperti Inggeris yang ringkas yang terdiri daripada arahan yang boleh dibaca seperti "IF-THEN" dan "LOOP".

3GL juga menyediakan ciri berkuasa, seperti pengaturcaraan berstruktur, pengurusan memori dan pengabstrakan data. Ciri ini menyediakan cara yang lebih mudah untuk pembangun mengawal pelbagai elemen program, seperti pembolehubah, modul dan struktur data. Selain itu, 3GL tidak terhad kepada seni bina komputer tertentu dan mudah alih kepada platform yang berbeza, menjadikannya boleh digunakan secara meluas dalam berbilang aplikasi perisian.

Hari ini, 3GL masih menjadi pilihan popular di kalangan pembangun, kerana ia agak mudah dipelajari dan digunakan. Dengan persekitaran yang mesra pengguna dan ciri yang berkuasa, 3GL sering digemari oleh pembangun baru dan berpengalaman.