Polimorfisme

Polimorfisme (daripada bahasa Greek polys, bermaksud 'banyak', dan morphos, bermaksud 'bentuk') ialah konsep pengaturcaraan yang membolehkan pengaturcara mereka bentuk dan menggunakan nama yang sama untuk tujuan yang berbeza pada masa yang berbeza. Ia membolehkan pembangun mencipta kod yang fleksibel, boleh dikembangkan dan boleh diselenggara. Konsep pengaturcaraan ini boleh digunakan untuk pelbagai bahasa pengaturcaraan, termasuk bahasa berorientasikan objek.

Dalam bahasa berorientasikan objek, polimorfisme menerangkan keupayaan objek untuk mendedahkan antara muka yang sama (nama, jenis dan tandatangan) untuk objek daripada jenis yang berbeza. Dalam pengaturcaraan berorientasikan objek, polimorfisme membenarkan objek bertindak balas secara berbeza kepada kaedah yang sama (mengubah tingkah laku program). Sebagai contoh, kaedah tertentu untuk menambah dua nombor boleh dilaksanakan secara berbeza untuk kelas yang berbeza.

Polimorfisme biasanya dibahagikan kepada dua kategori: statik dan dinamik. Dalam polimorfisme statik, tingkah laku kaedah ditentukan pada masa penyusunan berdasarkan jenis hujah. Polimorfisme dinamik melibatkan penggunaan kaedah atau fungsi yang sama, tetapi gelagat kaedah berbeza pada masa jalan berdasarkan jenis hujah.

Polimorfisme juga boleh dibahagikan kepada subkategori seperti polimorfisme parametrik, polimorfisme subjenis, polimorfisme beban lampau, dan polimorfisme inklusi. Setiap subkategori mempunyai set ciri sendiri, dan menyediakan pengaturcara dengan pelbagai faedah. Sebagai contoh, polimorfisme parametrik membolehkan kaedah bertindak balas secara berbeza kepada jenis hujah yang berbeza dan membolehkan tandatangan kaedah dikurangkan.

Faedah polimorfisme termasuk keupayaan untuk mengubah tingkah laku program tanpa membuat perubahan besar dan keupayaan untuk melanjutkan kod sedia ada dengan mudah tanpa membuat perubahan besar. Menggunakan polimorfisme juga menghasilkan kod yang boleh diselenggara, boleh dibaca dan boleh dipercayai.

Polimorfisme juga digunakan dalam pelbagai bidang pengkomputeran, termasuk Kepintaran Buatan (AI), Sistem Pengendalian (OS), grafik dalam komputer, pembangunan web, sistem terbenam, dan Penyusun. Kelebihan utama polimorfisme dalam pembangunan web ialah ia membolehkan pembangun membina antara muka web yang kompleks sambil mengekalkan struktur dan ketekalan kod.

Kesimpulannya, polimorfisme ialah konsep pengaturcaraan yang membolehkan penggunaan semula kod untuk tujuan berbeza dan membolehkan pembangun menyelenggara, melanjutkan, membaca dan mengubah kod dengan mudah. Pelbagai jenis polimorfisme wujud untuk memenuhi pelbagai jenis keperluan pengaturcaraan. Faedah polimorfisme dalam pengaturcaraan termasuk kebolehselenggaraan, kebolehlanjutan, kebolehbacaan dan kebolehpercayaan kod. Secara praktikal, ia digunakan dalam pelbagai jenis pengkomputeran.