Penghuraian ketergantungan

Penghuraian ketergantungan ialah teknik pemprosesan bahasa semula jadi (NLP) yang digunakan untuk menganalisis struktur sintaksis ayat. Ia digunakan untuk mengenal pasti hubungan antara dua perkataan dan memberikan pemahaman yang lebih mendalam tentang struktur tatabahasa bahasa.

Dalam penghuraian kebergantungan, setiap perkataan dalam ayat diwakili secara individu sebagai "nod" dalam struktur pokok yang dikenali sebagai pokok parse. Nod kemudiannya disambungkan melalui hubungan kebergantungan, yang menunjukkan hubungan antara perkataan. Ini berguna untuk mengekstrak idea utama ayat, serta untuk memahami cara perkataan berinteraksi untuk membina ayat.

Matlamat utama penghuraian kebergantungan adalah untuk mendapatkan maklumat sintaksis daripada ayat, yang kemudiannya digunakan untuk tugas hiliran seperti ringkasan teks, analisis sentimen dan terjemahan mesin. Sebagai contoh, sistem analisis sentimen boleh menggunakan penghuraian kebergantungan untuk mengenal pasti dan mengklasifikasikan perkataan sebagai positif atau negatif, yang membawa kepada ramalan sentimen yang lebih tepat.

Dalam terjemahan mesin, penghuraian kebergantungan boleh digunakan untuk menganalisis bahasa sumber dan membina terjemahan yang sepadan. Memandangkan bahasa yang berbeza mempunyai sintaks yang berbeza, penghuraian kebergantungan digunakan untuk merapatkan jurang antara bahasa sumber dan bahasa sasaran.

Penghuraian ketergantungan ialah komponen penting dalam penyelidikan NLP dan semakin digunakan dalam aplikasi seperti bantuan penulisan automatik dan sistem menjawab soalan. Memandangkan bidang NLP terus berkembang, penghuraian kebergantungan akan menjadi alat yang lebih penting.