Neutralność sieci

Neutralność sieci, często określana jako „neutralność sieci” lub „otwarty Internet”, to zasada rządząca, zgodnie z którą organizacje wdrażające środki regulacyjne dotyczące ruchu internetowego powinny traktować wszystkie dane w Internecie jednakowo i nie dyskryminować ani nie różnicować opłat w zależności od użytkownika, treści, strony internetowej, platformy , zastosowanie, rodzaj podłączonego sprzętu lub sposób komunikacji. Jego celem jest zapewnienie wszystkim użytkownikom Internetu równego dostępu do usług internetowych, takich jak strony internetowe, strumieniowe przesyłanie multimediów, przesyłanie plików i gry online, bez obawy przed dyskryminacją lub ingerencją ze strony dostawcy usług.

Neutralność sieci opiera się na założeniu, że Internet powinien pozostać platformą otwartą, aby wszyscy użytkownicy mogli korzystać z tych samych możliwości i mieć dostęp do tego samego poziomu usług. Koncepcję neutralności sieci w dużej mierze przypisuje się profesorowi Timowi Wu z Columbia Law School.

Neutralność sieci ma kilka konsekwencji dla Internetu, jego użytkowników oraz dostawców treści i usług. Organizacje wspierające neutralność sieci chcą mieć pewność, że dostawcy treści i strony internetowe nie będą dyskryminowane ze względu na źródło pochodzenia. Eliminuje to koncepcję „szybkich ścieżek” dla treści pochodzących z dużych korporacji lub uznanych witryn internetowych i zapewnia, że mniejsze firmy i użytkownicy mogą konkurować na tym samym poziomie, co większe organizacje. Ponadto dostawcy nie mogą mieć możliwości manipulowania strukturą Internetu w celu zwiększenia rentowności. Dostawcy usług internetowych (ISP) byliby zobowiązani do zachowania neutralności w stosunku do oferowanych przez siebie treści i usług, aby nie zakłócać działania niektórych witryn internetowych lub usług.

Neutralność sieci w obecnym kształcie obowiązuje w praktyce od 2015 roku, kiedy Federalna Komisja Łączności (FCC) ogłosiła Porządek Otwartego Internetu, umieszczając go w Kodeksie Regulacji Federalnych. Postanowienia zarządzenia miały regulować zachowanie dostawców usług internetowych w zakresie łączy szerokopasmowych i zabraniać im blokowania lub spowalniania ruchu internetowego do i z niektórych witryn internetowych na rzecz innych witryn internetowych, z którymi nawiązali powiązania finansowe.

Stany Zjednoczone nie są jedynym krajem, który boryka się z kwestią neutralności sieci. Indie, Chiny i Brazylia to tylko niektóre z krajów, które wprowadziły środki prawne w celu zapewnienia neutralności sieci. UE przedstawiła również przepisy mające zapewnić, że dostawcy usług internetowych nie będą preferować niektórych stron internetowych w stosunku do innych.

Neutralność sieci jest głównym punktem spornym pomiędzy różnymi podmiotami, w tym dostawcami usług internetowych i producentami treści, którzy zajmują w tej kwestii odmienne stanowiska. Zmieniające się przepisy konsekwentnie sprawiają, że neutralność sieci jest przedmiotem szeroko dyskutowanej kwestii, która prawdopodobnie będzie kontynuowana w miarę pojawiania się nowych technologii.