പ്രോട്ടോക്കോൾ

ഒരു നെറ്റ്‌വർക്കിലൂടെ ഡാറ്റയുടെ ഫോർമാറ്റ്, ട്രാൻസ്മിഷൻ, ഡെലിവറി എന്നിവയെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന നിയമങ്ങളുടെയും മാനദണ്ഡങ്ങളുടെയും ഒരു കൂട്ടമാണ് പ്രോട്ടോക്കോൾ (പ്രാഥമിക നിയമത്തിന്റെ ഗ്രീക്ക് പദത്തിൽ നിന്ന്). രണ്ട് ഉപകരണങ്ങൾ എങ്ങനെ ആശയവിനിമയം നടത്തുന്നുവെന്നും എല്ലാ നെറ്റ്‌വർക്ക് പ്രാപ്‌തമാക്കിയ കമ്പ്യൂട്ടറുകൾക്കും സെർവറുകൾക്കും മറ്റ് നെറ്റ്‌വർക്ക് ഉപകരണങ്ങൾക്കും മനസ്സിലാകുന്ന ഒരു പൊതു ഭാഷ സൃഷ്‌ടിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നതും എങ്ങനെയെന്ന് ഇത് നിർവചിക്കുന്നു.

ഒരു ഉപകരണം എങ്ങനെയാണ് ഡാറ്റ അയയ്‌ക്കേണ്ടതും സ്വീകരിക്കേണ്ടതെന്നതും അതുപോലെ രണ്ട് മെഷീനുകൾ എങ്ങനെ ഇടപഴകണം എന്നതും സംബന്ധിച്ച നിർദ്ദേശങ്ങൾ ഒരു പ്രോട്ടോക്കോളിൽ സാധാരണയായി അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഇതിൽ സമന്വയത്തിനോ പ്രാമാണീകരണത്തിനോ വേണ്ടിയുള്ള പ്രത്യേക കമാൻഡുകൾ, സന്ദേശങ്ങളുടെ വിലാസം അല്ലെങ്കിൽ ക്രമം, അല്ലെങ്കിൽ ഡാറ്റയുടെ ഫോർമാറ്റ് അല്ലെങ്കിൽ പിശക് സന്ദേശങ്ങൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെട്ടേക്കാം.

ഒരു നെറ്റ്‌വർക്കിന് പരസ്പരം ആശയവിനിമയം നടത്താൻ കഴിയുന്ന ഒന്നിലധികം പ്രോട്ടോക്കോളുകൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ, അതിനെ ഒരു പ്രോട്ടോക്കോൾ സ്റ്റാക്ക് എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഇന്റർനെറ്റുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന സ്‌മാർട്ട്‌ഫോണുകളും കമ്പ്യൂട്ടറുകളും പോലുള്ള കോടിക്കണക്കിന് ഉപകരണങ്ങൾ ആശയവിനിമയത്തിനായി ഒരേ പ്രോട്ടോക്കോൾ സ്റ്റാക്ക് ഉപയോഗിക്കണം. ഈ അന്തർലീനമായ സ്റ്റാക്കിൽ ഫിസിക്കൽ ലെയർ (ഉദാ. ലാൻ വയറിംഗ്), ഡാറ്റ ലിങ്ക് ലെയർ (ഉദാ. ഇഥർനെറ്റ്), നെറ്റ്‌വർക്ക് ലെയർ (ഉദാ. IP), ട്രാൻസ്‌പോർട്ട് ലെയർ (ഉദാ. TCP/UDP) എന്നിങ്ങനെയുള്ള നിരവധി ലെയറുകൾ ഉൾപ്പെടുന്നു.

കമ്പ്യൂട്ടറുകൾക്ക് പരസ്പരം ആശയവിനിമയം നടത്തുന്നതിനും, വിവര കൈമാറ്റം, ഉറവിടങ്ങൾ പങ്കിടൽ, ഡാറ്റാ ഗതാഗതം, വിദൂര ആക്സസ് എന്നിവ പ്രാപ്തമാക്കുന്നതിനും പ്രോട്ടോക്കോളുകൾ സ്ഥിരമായ നിയമങ്ങളും നടപടിക്രമങ്ങളും നൽകുന്നു. ഡാറ്റയിലേക്കുള്ള ആക്‌സസ് പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ ഡാറ്റാ യാത്രകളുടെ സ്വകാര്യത ഉറപ്പാക്കാനും അവ സഹായിക്കുന്നു.

കമ്പ്യൂട്ടറുകളിലും നെറ്റ്‌വർക്കുകളിലും ഉപയോഗിക്കുന്ന സാധാരണ പ്രോട്ടോക്കോളുകൾ ഇഥർനെറ്റ്, വൈ-ഫൈ, ഐപി (ഇന്റർനെറ്റ് പ്രോട്ടോക്കോൾ), ടിസിപി (ട്രാൻസ്മിഷൻ കൺട്രോൾ പ്രോട്ടോക്കോൾ), യുഡിപി (യൂസർ ഡാറ്റാഗ്രാം പ്രോട്ടോക്കോൾ), എസ്എസ്എച്ച് (സെക്യൂർ ഷെൽ) എന്നിവയാണ്. രണ്ടോ അതിലധികമോ മെഷീനുകൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം സ്ഥാപിക്കുന്നതിനും പാക്കറ്റ് ഡെലിവറി, സെഷൻ നിയന്ത്രണം, പ്രാമാണീകരണം, എൻക്രിപ്ഷൻ, മറ്റ് ജോലികൾ എന്നിവയ്ക്കും ഈ പ്രോട്ടോക്കോളുകൾ ഉത്തരവാദികളാണ്.

അവസാനമായി, ആപ്ലിക്കേഷൻ ലെയർ പ്രോട്ടോക്കോളുകൾ, ട്രാൻസ്പോർട്ട് ലെയർ പ്രോട്ടോക്കോളുകൾ, നെറ്റ്‌വർക്ക് ലെയർ പ്രോട്ടോക്കോളുകൾ എന്നിങ്ങനെ നിരവധി തരം നെറ്റ്‌വർക്കിംഗ് പ്രോട്ടോക്കോളുകൾ ഉണ്ട്. ഓരോ തരത്തിലുമുള്ള പ്രോട്ടോക്കോളിനും ഒരു പ്രത്യേക ചുമതല നിർവഹിക്കുന്ന അതിന്റേതായ നിയമങ്ങളും പ്രവർത്തനങ്ങളും ഉണ്ട്.