Haktywizm (znany również jako hakowanie etyczne) to praktyka polegająca na wykorzystywaniu komputerów i sieci komputerowych do promowania określonych celów politycznych, społecznych lub ideologicznych. Termin ten ukuto na początku lat 90. XX wieku w celu opisania wykorzystania technologii do zakłócania działania sieci, systemów i stron internetowych w celu zwrócenia uwagi na przyczynę lub zaprotestowania przeciwko określonym politykom lub działaniom.
Haaktywiści często wykorzystują rozproszone ataki typu „odmowa usługi” (DDoS), aby zakłócać działanie sieci i stron internetowych. Wykorzystują także propagandę cyfrową w mediach społecznościowych, aby szerzyć swoje przesłanie lub wpływać na opinię publiczną w różnych kwestiach politycznych, społecznych i moralnych. Dzięki technikom inżynierii społecznej haktywiści mogą czasami uzyskać dostęp do poufnych informacji i udostępnić je opinii publicznej.
Haktywizm jest ogólnie postrzegany jako forma ekspresji politycznej i może być postrzegany jako forma obywatelskiego nieposłuszeństwa. Korzystają z niego różne grupy polityczne i społeczne, od działaczy na rzecz ochrony środowiska po zwolenników praw człowieka. Haaktywiści brali udział w licznych operacjach, od prostych zniszczeń stron internetowych po złożone operacje mające na celu zwrócenie uwagi na przyczynę.
Haktywizm był przedmiotem wielu debat w świecie cyberbezpieczeństwa. Zwolennicy twierdzą, że jest to uzasadniona forma wolności słowa, podczas gdy krytycy twierdzą, że narusza to prawo i zagraża bezpieczeństwu narodowemu. Niezależnie od tego, po której stronie się opowie, haktywizm jest potężnym narzędziem w epoce cyfrowej i pozostanie.